Majówkowe wędrowanie

 

Organy Wielisławskie

"Organy Wielisławskie u stóp wzniesienia Wielisławka nad Kaczawą są jednym z najbardziej znanych stanowisk geologicznych w regionie, odwiedzanym od końca XVIII w. i chronionym jako pomnik przyrody. W wyrobisku dawnego kamieniołomu odsłaniają się riolity, czyli bogate w krzemionkę skały wulkaniczne wieku permskiego. Są one regularnie spękane na podobieństwo wielkiego odwróconego wachlarza. Obecne są dwa główne kierunki pęknięć skały, które wspólnie tworzą setki przylegających do siebie wielokątnych słupów o średnicy 20–30 cm. Ułożenie słupów zmienia się w przestrzeni. W północnej części wyrobiska są one ustawione pionowo, co widać również w ścianach skalnych na północ od kamieniołomu, w części południowej ich nachylenie zmniejsza się, aż do poziomego. Taka zmienność wskazuje, że zastygająca lawa tworzyła formę kopuły.

Organy Wielisławskie to początek trasy na szczyt Wielisławki, gdzie prowadzi ścieżka przyrodnicza. Na szczycie znajdował się średniowieczny gródek, później niewielki zamek, zniszczony w połowie XV w. Pozostały po nim resztki fortyfikacji ziemnych.

Od połowy XVI w. do XVIII w. stoki Wielisławki były terenem prac górniczych, a przedmiotem zainteresowania były rudy polimetaliczne występujące w żyłach hydrotermalnych. Ich pozostałością są zapadnięte szybiki, hałdy oraz wyrobiska podziemne."

 

Źródło:  https://www.gorykaczawskie.pl/organy-wielislawskie/

Ruiny romańskiego kościoła p.w. Najświętszej Marii Panny w Nowym Kościele

Wieś Nowy Kościół, znajduje się w gminie Świerzawa, w powiecie Złotoryja. Odnajdziemy tu ukryte od głównej drogi, schowane za budynkami ruiny kościoła NMP oraz przyległy cmentarz.

Kościół wzmiankowany już w 1228r. Według tradycji ufundowany przez Jadwigę Śląską żonę księcia Henryka Brodatego. Wybudowana w stylu romańskim świątynia jest jednonawowa, murowana z kamienia z wieżą z zachodu. Teren kościoła i okalający go cmentarz otacza mur obronny. Do środka prowadzi warowna brama. Fortyfikacje wokół kościoła wzniesiono w czasach wojny trzydziestoletniej.

Świątynia jest nieużytkowana od lat 20 XIX wieku. jej ruiny są cennym świadectwem historii regionu. Zdemontowane elementy kamiennych zdobień znajdują się w Muzeum Architektury we Wrocławiu. Na miejscu zachowała się przebudowana w stylu barokowym kwadratowa wieża nakryta hełmem.